Het tv-programma Opsporing Verzocht besteedde dinsdagavond aandacht aan de zaak rond de dood van Les Strijder. Hij overleed in november 2002. De politie heeft nieuwe aanwijzingen dat er mogelijk sprake is van een misdrijf.
Een forensisch-patholoog van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) concludeerde uit de sectie dat de man kampte met hartproblemen. Maar hoe kunnen forensisch-pathologen achteraf vaststellen, dat een slachtoffer mogelijk hartritmestoornissen heeft gehad en als gevolg daarvan is overleden?
Mogelijk hebben mensen hem daar laten schrikken met een hartstilstand tot gevolg, denkt de politie.
De zaak
Het lichaam van de 53-jarige Strijder wordt in de nacht van donderdag 21 op vrijdag 22 november gevonden op een parkeerplaats langs de A27 nabij Hilversum. De parkeerplaats stond destijds bekend als een mannenontmoetingsplaats. Strijder werkte tot een uur of drie ’s nachts bij het nachtdistributiecentrum van TNT.
In plaats van direct naar huis te rijden, is hij waarschijnlijk vrijwillig naar de parkeerplaats gegaan. Mogelijk hebben mensen hem daar laten schrikken met een hartstilstand tot gevolg, denkt de politie.
Microscoop
Vidija Soerdjbalie-Maikoe werkt tien jaar als forensisch-patholoog bij het NFI en heeft meer dan 1600 lichamen onderzocht. “Bij iedere sectie onderzoeken we het hele lichaam. We onderzoeken alle organen, dus ook het hart”, legt ze uit.
“We kijken altijd of er letsels zijn en onderzoeken of het lichaam inwendig een afwijking heeft. Ik heb in al die jaren bijvoorbeeld één keer meegemaakt dat het hart niet aan de linker-, maar aan de rechterzijde van het lichaam zat. Maar wij kijken ook naar alle aansluitingen van grote bloedvaten op het hart”, zegt Soerdjbalie.
Ze bedoelt daarmee dat ze kijkt naar hoe de verschillende aders en slagaders met het hart zijn verbonden. Ook onderzoekt ze of iemand hartspierschade heeft, bijvoorbeeld een hartinfarct heeft doorgemaakt.
400 gram
De forensisch-pathologen nemen uit alle organen, dus ook het hart, altijd kleine monsters uit om verder te onderzoeken. Hele kleine deeltjes worden voor onderzoek onder de microscoop gelegd. “Je kunt bijvoorbeeld zien of bepaalde delen van de hartspier zijn afgestorven. Maar je kunt ook bloeduitstortinkjes in het hart waarnemen. Die kunnen het gevolg zijn van een reanimatie.”
“Het hart van een volwassen man weegt gemiddeld zo’n 350-400 gram. Maar je komt ook harten tegen die veel zwaarder zijn, soms wel meer dan 700 gram”, stelt de patholoog. Dat kan allerlei oorzaken hebben, bijvoorbeeld klepafwijkingen, een hoge bloeddruk of sporters die anabolen slikken. Mensen met overgewicht hebben meestal een zwaarder hartgewicht dan normaal, hetgeen ook logisch is.”
Hartritmestoornissen komen vaker voor bij iemand met een zwaarder hart.
Hartritmestoornissen
Een zwaar hart kan ook weer allerlei gevolgen hebben. Hartritmestoornissen komen vaker voor bij iemand met een zwaarder hart. Maar hartritmestoornissen kunnen ook het gevolg zijn van stress, waardoor de kransslagader vernauwt. “Die vernauwing kan dus uiteindelijk fataal zijn. Je kunt je in wezen dus doodschrikken!”
Soerdjbalie vertelt dat het na de dood niet mogelijk is om vast te stellen of iemand hartritmestoornissen had. “Maar hartritmestoornissen kunnen wel plotse dood veroorzaken. Ook kunnen ze leiden tot hartspierschade. En die schade kunnen we soms vaststellen met een macro-enzymtest (LDH). Een plak van het hart wordt dan ondergedompeld in een LDH-oplossing.” Dan kan de patholoog zien of de hartspier beschadigd is, bijvoorbeeld door een hartinfar
